Tak naprawdę
to ja raczej
jestem nudna.
Nie lubię wychodzić
z domu, nie znoszę
chodzić do klubów.
Uwielbiam leżeć
w łóżku, oglądać
"Taniec z gwiazdami"
i czytać romanse
Danielle Steel.
tak jest tylko wtedy, kiedy nie mam już na nic ochoty.
nie chce mi się żyć i mam wszystkich dosyć.
najgorsze jest to, że tracę tą radość zycia przez ludzi mnie otaczających. to oni powinni mnie wspierać, dawać powody do uśmiechu
na twarzy, pokazywać,że warto żyć. jak jest naprawdę?
bliscy przynoszą ból, smutek i pokazują, że przychodząc na świat ktoś
popełnił błąd. oczywiście nie jest tak zawsze, ale zdarza się to w moim przypadku coraz częściej. mam wielu przyjaciól, znam wielu ludzi, na których mogę polegać. oni przenoszą mnie na tą lepszą strone. dlaczego kiedy ktoś, na kim mi nie zależy, zada mi ból, na jakiś czas zamykam się w sobie? dlaczego wtedy odwracam się od tych którzy mnie kochają? dopiero po fakcie przemyślam to wszystko, odnajduje siebie w całej sytuacji i wracam do dawnej osoby. do tej szczęśliwej, z uśmiechem na twarzy.
a tak naprawdę?
kocham dyskoteki.
przychodzą tam ludzie, których nie znam.
czuję się wtedy wolna od opini innych.
moge robić co chce.
bez ograniczeń.
zapominam o wszystkim.
moja miłość rozwija się.
sama o sobie? prosze:
pieprzona anemiczka o niebieskich oczach.
nie patrząc na innych, tworzę własne ja
za szczera, za prawdziwa...
pokryta marzeniami.
nie wierze w miłość
nigdy nie byłam ideałem- nie będę
blokuje Twój umysł
moje usta obrazuja miłość
czasami ranię
młody Bóg. yes, i'm young god. of kors.
czasami z nudy...potrafię coś wyczarować:
w szkole na lajcie, siedziałam i paliłam sobie marzenia wypisane na czystej kartce. z każdym marzeniem, dym w moich płucach sprawiał, że pojawiało się na mojej twarzy podniecenie. w końcu doszło do orgazmu. już wiesz jakie mam marzenia?
kiedyś byłam sama, było ciemno, wiał lekki wiatr,podszedł do mnie, złapał mnie za rękę i powiedział: jeśli mnie nie kochasz to puść.
stałam kiedyś sama, padał deszcz, nie było nikogo prócz mnie, wiatru i kropli deszczu, które spływały po mojej bladej twarzy. tak znikąd wyszedłeś na wprost mnie i powiedziałeś :nie boj się, oddam Ci swoje skrzydła.
na liściu ukryta, moja łza. on myślał, że to wczorajsza kropla deszczu.
Czy odważysz się wejrzeć we mnie? Czy odważysz się, czy tylko spojrzysz raz ? I znikniesz...
Bo umrzeć to zbyt mały powód, żeby przestać kochać.
dzięki Tobie czuję się jak gwiazda. śledzisz moje życie co do sekundy jak paparazzi.
'królowa własnego losu, księżniczka własnej bajki'-
takie dziecinne a jednak ma tak głeboki sens, że warto przemyśleć.
jestem jaka jestem?
