Opis:
Międzyrzecczyzna (ziemia międzyrzecka) - mikroregion i kraina historyczna na Południowym Podlasiu obejmująca miasto i gminę Międzyrzec Podlaski, oraz gminy: Drelów, Kąkolewnica i Trzebieszów.
Region ten historycznie należał do ziemi mielnickiej województwa podlaskiego. Pierwszym znanym z imienia właścicielem ziemi międzyrzeckiej był Abraham z Jaxów Chamiec herbu Gryf, który otrzymał te tereny od Władysława Jagiełły za zasługi wojenne w roku 1390. Pierwsza parafia w Międzyrzecu Podlaskim powstała w roku 1174. Tereny te później wchodziły w skład Ordynacji Międzyrzeckiej należącej do rodów Czartoryskich i Potockich.
Ordynacja Międzyrzecka - druga co do wielkości ordynacja w Królestwie Polskim. Obejmowała miasto Międzyrzec Podlaski (wówczas największe w całym województwie podlaskim) i kilkadziesiąt okolicznych wsi powiązanych w klucze. Na początku XIX wieku została sprzedana przez Czartoryskich hr. Aleksandrze Potockiej. Ona to w 1852 wybudowała nowy murowany ***** c (pierwotnie arch. Franciszek Maria Lanci). Uległ on spaleniu w 1918, został odbudowany w latach 1922-28. Do ordynacji należały również gorzelnia, browar i kilka młynów. Ordynacja istniała do 1944 roku.
W chwili likwidacji ordynacja międzyrzecka obejmowała miasto Międzyrzec Podlaski, 38 wsi pańszczyźnianych, 3 wsie czynszowe, 11 wsi bojarskich, 4 osady młynarskie, 18 folwarków, 8 awulsów.
Każdorazowo przy reorganizacji podziału administracyjnego Polski planowane było utworzenie powiatu międzyrzeckiego z siedzibą w Międzyrzecu Podlaskim. Nigdy jednak do tego nie doszło.
