Pieśń do belfra - temat zamknięty

Przerobiona pieśń XXV Kochanowskiego. Mówi o niezbyt lubianym nauczycielu ;]

Czego chcesz od nas, dziadu, za te marne pały?
Czego za poniżenia, którym nie masz miary?
Przestrzeń cię nie ogarnie, wszędy pełno ciebie...
I w szkole, i w domu, aż mi się we łbie ***** e.

Darów też, wiem, nie pragniesz, bo to wszystko twoje,
cokolwiek w klasie twojej uczeń mieni swoje.
Niewdzięcznym cię więc sercem, dziadu, wyklinamy,
Bo przecież nad to straszliwszej kary nie mamy.

Tyś "pan wszystkiej" wiedzy, tyś "naukę zbudował"
I dumnymi zgłoskami ślicznieś wyhaftował.
Tyś sam "fundament znalazł" nieobeszłej Ziemi
I straciłeś sens jego w słowy przegłupiemi.

Za twoim rozkazaniem w ławce uczeń stoi,
A nie po myśli twej słów powiedzieć się boi.
Rzeki zdań nieprzebranych wielką cenę mają;
Szczery śmiech a pusty strach swoje czasy znają.

Tobie k'woli Herbert panem naszej niedoli;
Tobie k'woli nam się we łbach już ***** .
Wino życie i whisky rozmaite dawa
Gdy przy niedzieli jasne rano słońce wstawa.

Z twej łaski ranny brzask na mdłe powieki padnie,
A zaspane nasze myśli krzyk ożywi snadnie.
Z twoich rąk każdy rodzic patrza swej żywności
By nam, o zgrozo, w domu porachować kości.

Smaż się wiecznie w piekle, znienawidzony gadzie!
Twoją rzyć, gdy zdychać będzie, obśmiemy radzie.
Dręcz nas, pókiś wciąż żywy, na tej niskiej Ziemi,
Byle obcęgi bliskie były zęby Twemi!