demon_neron

jestem pustym echem dawnego życia które ogarniało całą duszę i ciało. Nic tylko pusta studnia w której spragniony szuka ukojenia. Tylko rozczarowanie i ból. Jak jesienna burza dziwna i tajemnicza. Jak ogień i woda, jak mróz i upał, jak życie i śmierć. Poszukuje siebie gdzieś w oddali, gdzie czas sie zatrzymał a życie i śmierć nic nie znaczą; tylko pusty dźwiek odbijający się od kamiennych murów dzielacych dobro od zła, prawdę od kłamstwa, wolność od niewoli.

23.III.2003

Jestem zaprzeczeniem człowieka. Myślę bez myśli. Wbijam się jak cierń
kalecząc i zadając ból. Powinni mnie zamknąć w ciemnej celi, trzymać zdala od ludzi. Sens ukrywa się za rogiem moich uczuć. Czarna noc otulona ciszą koi moje zmysły. Księżyc rozpala we mnie ducha walki, chcę walczyć o nadzieję. Stoję pośród milczących nagich róż; podążam dalej aleją cierni wbijających się w każdy skrawek mojego ciała. Obolały, wycieńczony updam pośród krzewów, iskra życia gaśnie, tracę oddech, pogrążając się w ciszy i zapomnieniu umieram. Ani jedna łza nie spłyneła po mym ostatnim tchnieniu. Żadna lodowata łza nie uwieczniła mojej śmierci.

09.III.2002